Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nidzicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Nidzicy w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Elżbieta Lewandowska

Protokolant: p.o. sekr. sąd. Klaudia Szczepkowska

w obecności Prokuratora Rejonowego w Nidzicy Arkadiusza Szulca

po rozpoznaniu dnia 21 grudnia 2017 roku, 22 lutego 2018 roku i 22 marca 2018 roku

w N. sprawy Ł. T.

urodz. (...) w O., syna M. i W. z d. K.,

oskarżonego o to, że w okresie od 16 listopada 2013 roku do 21 listopada 2013 roku w miejscowości (...), gm. J. i D. woj. (...)- (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. w W. w ten sposób, że pod pozorem zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych za pośrednictwem infolinii skontaktował się z pracownikiem firmy (...) obecnie (...) S.A., gdzie w rozmowie wprowadził go w błąd co do tożsamości osoby zawierającej usługę telekomunikacyjną i zawarł na dane J. R. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) i w ten sposób wyłudził usługi telekomunikacyjne i zakupiony w promocyjnej cenie aparat telefoniczny marki S. (...) G. (...) o nr (...) o łącznej wartości 3.507,76 złotych, a następnie odebrał od kuriera przedmiotowy aparat telefoniczny składając podpisy na wymienionej umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych i fakturze VAT nr (...) jako J. R., czym działał na szkodę (...) S.A. i J. R.,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1kk.

o r z e k a:

I.  Oskarżonego Ł. T. uznaje za winnego tego, że w okresie od 16 listopada 2013 roku do 21 listopada 2013 roku w miejscowości (...), gm. J. i D. woj. (...)- (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. w W. w ten sposób, że w celu zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych za pośrednictwem infolinii skontaktował się z pracownikiem firmy (...) w W. obecnie (...) S.A. w W. i podczas rozmowy wprowadził go w błąd co do tożsamości osoby zamawiającej usługę telekomunikacyjną, zawierając umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) na dane J. R. i w ten sposób wyłudził usługi telekomunikacyjne oraz zakupiony w promocyjnej cenie aparat telefoniczny marki S. (...) G. (...) o nr (...) o łącznej wartości 3.507,76 złotych, a następnie odebrał od kuriera nabyty aparat telefoniczny, składając podpisy na wymienionej umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych i fakturze VAT nr (...) jako J. R., czym działał na szkodę (...) S.A. w W. i J. R., to jest popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to skazuje go z mocy tych przepisów, wymierzając na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego Ł. T. obowiązek naprawienia szkody w kwocie 3.507,76 (trzy tysiące pięćset siedem złotych siedemdziesiąt sześć groszy) na rzecz (...) z siedzibą w W..

III.  Na mocy art. 44 § 2 kk orzeka przepadek przedmiotów w postaci:

a.  umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) z dnia 16 listopada 2013 roku na nazwisko J. R. – k. 69 akt sprawy,

b.  faktury VAT (...) z dnia 16 listopada 2013 roku – k. 70 akt sprawy,

c.  kserokopii polecenia przelewu kwoty 59,00 złotych, na odbiorcę C. P. przez zleceniodawcę J. R. – k. 71 akt sprawy.

II.  Na zasadzie art. 230 § 2 kpk orzeka zwrot:

a.  Wójtowi Gminy J. oryginałów wniosków o wydanie dowodów osobistych oraz oryginałów wniosków o utracie dowodu osobistego na nazwisko Ł. T. – k. 534 akt sprawy,

b.  Dyrektorowi Powiatowego Urzędu Pracy w N. oryginałów karty rejestracyjnej bezrobotnego, zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego na nazwisko Ł. T. oraz oświadczenia Ł. T. – k. 555 akt sprawy.

III.  Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2015 r., poz. 615 ze zm.) oraz § 4 ust. 1-3, § 17 ust. 2 pkt. 3, § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714 ze zm.) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej w N. adw. S. S. kwotę 826,56 (osiemset dwadzieścia sześć złotych pięćdziesiąt sześć groszy), w tym kwotę 154,56 (sto pięćdziesiąt cztery złote pięćdziesiąt sześć groszy) podatek VAT, tytułem opłaty za obronę oskarżonego Ł. T. pełnioną z urzędu w postępowaniu sądowym.

IV.  Na zasadzie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych /Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm./ oraz art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 251/17

PR Ds. 549.2016

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W 2013 roku operator (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W. (obecnie (...) S.A. z siedzibą w W.) prowadził sprzedaż usług telekomunikacyjnych za pośrednictwem telesprzedaży. Odbywało się to w ten sposób, że klient za pośrednictwem infolinii kontaktował się z pracownikiem firmy (...) Sp. z o. o. w W. i deklarując wolę zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz nabycia aparatu telefonicznego po cenie promocyjnej podawał niezbędne dane personalne przyszłego abonenta i adres zamieszkania, a następnie przygotowana umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych i aparat telefoniczny był przesyłany pod wskazany adres, przy czym doręczyciel po weryfikacji danych adresata odbierał podpis klienta na umowie i doręczał aparat telefoniczny oraz zwracał umowę operatorowi.

W miesiącu listopadzie 2013 roku oskarżony Ł. T. zamieszkały w miejscowości (...), gm. J. postanowił skorzystać z procesu telesprzedaży w celu uzyskania aparatu telefonicznego. W dniu 16 listopada 2013 roku oskarżony Ł. T. telefonicznie skontaktował się z pracownikiem firmy (...) w W. i zadeklarował wolę nabycia aparatu telefonicznego oraz zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, podając imię i nazwisko przyszłego abonenta - J. R. i inne dane częściowo zbieżne z danymi personalnymi J. R.. Z datą 16 listopada 2013 roku została sporządzona umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) na okres 24 miesięcy pomiędzy (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W. a abonentem J. R. zamieszkałym ulica (...), (...)-(...) D., posiadającym dowód osobisty seria i nr (...). Ponadto z datą 16 listopada 2013 roku została sporządzona faktura VAT (...) na nazwisko J. R. zamieszkałego ulica (...), (...)-(...) D. na zakup telefonu komórkowego marki S. (...) G. (...) na kwotę 1,00 złotych, nabywanego po cenie promocyjnej, którego rzeczywista cena wynosiła 3.079,00 złotych. Powyższa umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych, faktura VAT oraz aparat telefoniczny marki S. (...) G. (...) o nr (...) zostały przesłane za pośrednictwem firmy kurierskiej (...) Sp. z o.o. w W. na wskazany adres abonenta.

W dniu 21 listopada 2013 roku T. S., świadczący usługi dla firmy (...) i doręczający przesyłki na terenie miasta D., doręczył przygotowaną umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz fakturę VAT oskarżonemu Ł. T., który na trzeciej stronie umowy powyżej nr PESEL (...) w pozycji „imię ___ nazwisko ____” wykonał podpis (...) oraz na fakturze VAT w pozycji „Osoba upoważniona do odbioru towaru” wykonał podpis (...), a także przekazał oskarżonemu aparat telefoniczny. Umowa i faktura VAT za pośrednictwem firmy kurierskiej (...) Sp. z o.o. w W. zostały zwrócone operatorowi. W dniu 22 listopada 2013 roku na podstawie zawartej umowy nastąpiła aktywacja numeru (...).

W związku z brakiem jakichkolwiek płatności za świadczone usługi telekomunikacyjne w dniu 23 stycznia 2014 roku numer abonencki 501 194 533 został wyłączony.

Oskarżony Ł. T., który nigdy nie miał zamiaru wywiązania się z postanowień umowy z (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W., spowodował straty w łącznej kwocie 3.507,76 złotych, w tym w kwocie 479,76 złotych z tytułu świadczonych usług telekomunikacyjnych oraz w kwocie 3.078,00 złotych z tytułu wydanego mu aparatu telefonicznego (różnica między ceną rzeczywistą a promocyjną). Do abonenta kierowane były wezwania do zapłaty oraz rozwiązanie umowy, lecz żadna faktura nie został uregulowana i w efekcie wierzytelność w dniu 05 września 2014 roku została przeniesiona przez (...) S.A. w W. na rzecz (...) z siedzibą w W..

Nabywca wierzytelności skierował czynności windykacyjne wobec J. R., który nigdy nie zawierał umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W. (obecnie (...) S.A. z siedzibą w W.), ani też nigdy nie zamieszkiwał w D., zaś o rzekomym zawarciu umowy z (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W. dowiedział się w dniu 10 lutego 2016 roku, gdy otrzymał korespondencję z firmy (...) S.A. z siedzibą we W..

Dowody: zeznania świadków: J. R. k. 5-5v, 48v-49, 519v-520, częściowo T. S. k. 218v-219, 520-520v, M. M. k.176-177, M. P. k.163-164, A. K. k.207-208, M. S. k.227-228, dokumenty i korespondencja dotycząca wierzytelności k. 6-11, 19-26, 28-30, 42-43, pismo (...) S.A. z kopią umowy, faktury i dowodu wpłaty na Cyfrowy P. k.31-35, pismo (...) S.A. z oryginałem umowy, faktury i kopią dowodu wpłaty na Cyfrowy P. 68, 69-71, pismo (...) S.A. z zawiadomieniem o cesji wierzytelności k. 37-38, kopie dokumentów z firmy (...) S.A. k. 167-173, pismo (...) S.A. k. 74-75, pismo z Cyfrowego P. k. 79, opinie biegłych k. 245-253, 297-304, 598-606.

Oskarżony Ł. T. był badany przez biegłych lekarzy psychiatrów. Z opinii sądowo-psychiatrycznej wynika, iż Ł. T. aktualnie nie cierpi na chorobę psychiczną, czy upośledzenie umysłowe. Biegli rozpoznali u oskarżonego zaburzenia osobowości. Jednakże oskarżony mógł rozpoznać znaczenie czynu oraz pokierować swoim postępowaniem. Nadto biegli stwierdzili, że w aktualnym stanie zdrowia psychicznego oskarżony jest zdolny do udziału w postępowaniu karnym oraz do prowadzenia obrony w sposób w miarę samodzielny i rozsądny.

Dowód: opinia sądowo-psychiatryczna k. 416-419.

Oskarżony Ł. T. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa i odmówił składania wyjaśnień (wyjaśnienia k. 314-314v, 519).

Sąd zważył, co następuje:

Stanowisko oskarżonego odnośnie zarzucanego mu przestępstwa nie zasługuje na podzielenie. Przeczą mu zeznania świadków, dokumenty oraz kategoryczne opinie biegłych sądowych z zakresu kryminalistycznych badań dokumentów.

Świadek J. R. stanowczo stwierdził, iż nie nigdy zawierał umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W. (obecnie (...) S.A. w W.) na numer (...) i o istnieniu takiej umowy oraz o cesji wierzytelności po raz pierwszy dowiedział się z pisma otrzymanego w dniu 10 lutego 2016 roku. Jednoznacznie również wskazał, że umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych na numer (...) w listopadzie 2013 roku została zawarta na abonenta o danych J. R., podczas gdy jego nazwisko brzmi R. oraz tylko część danych ujętych w treści umowy odpowiada jego osobie, w szczególności błędnie wskazano serię jego dowodu osobistego. Kategorycznie zakwestionował wykonanie przez siebie podpisów na umowie oraz fakturze VAT wystawionej za nabyty aparat telefoniczny po cenie promocyjnej.

Z kolei świadek T. S., który świadczył usługi firmie (...) i rozwoził przesyłki na terenie D., zeznał, iż doręczał przesyłkę zawierającą umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych i potwierdził, że na drugiej karcie w dolnej części umowy znajduje się jego podpis oraz dwukrotnie wpisane zostały przez niego dwie ostatnie cyfry w PESEL-u.

Natomiast nie sposób dać wiarę relacjom T. S., iż odbiorcę przesyłki i osobę podpisującą doręczaną przez niego umowę weryfikował na podstawie dowodu osobistego oraz J. R. musiał być obecny przy odbieraniu przesyłki i musiał mieć jego dowód osobisty, gdyż z dowodu osobistego spisywał dwie ostatnie cyfry PESEL-u do umowy. Wprawdzie na rozprawie nieco łagodził uprzednio podawaną jako stanowczo przestrzeganą procedurę doręczania przesyłek, utrzymując, iż nie pamięta czy PESEL został mu podany przez odbierającego przesyłkę, czy sprawdzał go w dowodzie osobistym, ale musiały zgadzać się pierwsze cyfry PESEL-u, skoro wpisał ostatnie cyfry i przekazał przesyłkę. Ponadto stwierdził, iż doręczając przesyłkę interesowało go imię, nazwisko i PESEL odbiorcy. Należy jednak zauważyć, iż doręczana wówczas przez T. S. przesyłka była adresowana na J. R., a więc osobę nieistniejącą, zaś dowód osobisty, z którego miał spisywać dwie ostatnie cyfry PESEL-u, choć był zgodny z numerem dowodu osobistego J. R. oraz miał PESEL zgodny z PESEL-em J. R., to jednak nie zgadzało się oznaczenie serii dowodu z dowodem osobistym J. R..

Zeznania świadków M. M. i M. P. opierały się głównie na danych zawartych w dokumentach sporządzonych na okoliczność świadczenia usług telekomunikacyjnych na numer (...) oraz danych dotyczących nieregulowania należności za usługi i aparat telefoniczny przez abonenta. Z kolei zeznania świadków A. K. i M. S. potwierdziły, że wymienieni nie mieli żadnego związku z doprowadzeniem (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez zawarcie umowy na nazwisko J. R..

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków J. R., M. M., M. P., A. K., M. S. oraz T. S. w zakresie wyżej wskazanym, które są zbieżne i znajdują potwierdzenie w zgromadzonych dokumentach. Świadkowie ci są osobami obcymi wobec sprawcy i nie sposób znaleźć powód, dla którego mieliby składać nieobiektywne zeznania. Z kolei zeznaniom T. S., co do weryfikacji odbiorcy przesyłki i osoby podpisującej doręczane dokumenty, nie można nadać waloru wiarygodności z przyczyn wyżej już omówionych.

Natomiast zeznania świadków R. N., K. G., K. K. i M. N., znających oskarżonego Ł. T., nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, gdyż nie pamiętali oni, aby spotkali się z oskarżonym w listopadzie 2013 roku, którego dnia i w jakich okolicznościach.

Sąd podzielił opinię biegłego z zakresu badania dokumentów K. B. z dnia 23 czerwca 2016 roku, która wykluczyła, aby J. R., konsekwentnie utrzymujący, iż nie zawierał umowy o z (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W. nr (...) z dnia 16 listopada 2013 roku, wykonał podpisy (...) na umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) z datą 16 listopada 2013 roku na nazwisko J. R. oraz fakturze VAT (...) z datą 16 listopada 2013 roku na nazwisko J. R.. Ponadto powyższa opinia wykluczyła również, aby na wymienionych dokumentach podpisy (...) wykonali A. K. oraz T. S., którzy także stanowczo negowali swoją ingerencję w te dokumenty.

Natomiast spostrzeżenia biegłego K. B., poczynione przy okazji wykonywania opinii z zakresu badania dokumentów – pisma ręcznego, iż złożone podpisy na

na umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) z datą 16 listopada 2013 roku na nazwisko J. R. oraz fakturze VAT (...) z datą 16 listopada 2013 roku na nazwisko J. R. wykazują duże podobieństwo do cech pisma ręcznego Ł. T., następnie po badaniach potwierdzone przez tego biegłego w sporządzonej opinii z dnia 31 sierpnia 2016 roku, zostały w pełni potwierdzone, po przeprowadzeniu badań na podstawie ponownie pobranych prób pisma ręcznego od Ł. T. oraz materiału bez wpływowego, w kolejnej opinii z zakresu kryminalistycznych badań dokumentów z dnia 01 marca 2018 roku sporządzonej przez biegłego C. M.. Biegły ten w sposób kategoryczny stwierdził, że zapis o treści (...) w pozycji /imię_____ nazwisko _____/ na stronie trzeciej Umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej z (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W. nr (...) z dnia 16 listopada 2013 roku oraz podpis (...) w pozycji /Osoba upoważniona do odbioru towaru/ na fakturze VAT nr (...) z dnia 16 listopada 2013 roku zostały nakreślone przez Ł. T..

Sąd podzielił pisemne opinie z zakresu kryminalistycznych badań dokumentów biegłego K. B. z dnia 23 czerwca 2016 roku oraz biegłego C. M. z dnia 01 marca 2018 roku, które są fachowe, pełne i jasne. Wymienione opinie nie pozostawiają żadnych wątpliwości kto jest wykonawcą podpisów (...) na umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) oraz fakturze VAT (...) i nie były kwestionowane przez oskarżonego oraz jego obrońcę.

W świetle poczynionych, na podstawie zebranego materiału dowodowego, ustaleń nie budzi wątpliwości fakt, że odbiorcą przesyłki od T. S., zawierającej dokumenty w postaci umowy, faktury oraz aparatu telefonicznego marki S. (...) G. (...), był oskarżony Ł. T., który wprowadzając w błąd pokrzywdzonego co do tożsamości przyszłego abonenta oraz nabywcy aparatu telefonicznego od początku nie miał zamiaru wywiązania się z postanowień umowy i Sąd uznał, iż dają one podstawę do przypisania oskarżonemu popełnienia zarzucanego mu przestępstwa oszustwa z podrobieniem dokumentów, to jest przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, albowiem w okresie od 16 listopada 2013 roku do 21 listopada 2013 roku w miejscowości (...), gm. J. i D. woj. (...)- (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. w W. w ten sposób, że w celu zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych za pośrednictwem infolinii skontaktował się z pracownikiem firmy (...) w W. obecnie (...) S.A. w W. i podczas rozmowy wprowadził go w błąd co do tożsamości osoby zamawiającej usługę telekomunikacyjną, zawierając umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) na dane J. R. i w ten sposób wyłudził usługi telekomunikacyjne oraz zakupiony w promocyjnej cenie aparat telefoniczny marki S. (...) G. (...) o nr (...) o łącznej wartości 3.507,76 złotych, a następnie odebrał od kuriera nabyty aparat telefoniczny, składając podpisy na wymienionej umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych i fakturze VAT nr (...) jako J. R., czym działał na szkodę (...) S.A. w W. i J. R.. Sąd uzupełnił kwalifikację prawną zarzucanego oskarżonemu czynu o przepis art. 270 § 1 kk, gdyż nie odpowiadała ona opisowi tego czynu, co też zauważył na rozprawie prokurator.

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisane mu przestępstwo Sąd wziął pod uwagę znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu – sprawca w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania aparatu telefonicznego działał w przemyślany sposób, wykorzystując dostępny system telesprzedaży usługi połączony z nabyciem aparatu po cenie promocyjnej, podał inne dane osoby abonenta, po czym odebrał przesyłkę przesłaną przez operatora na podany przez siebie adres i podrobił podpisy na przesłanych dokumentach; wyrządził znaczną szkodę i w efekcie doprowadził do tego, że konsekwencje jego działania dotknęły J. R.; uprzednią kilkukrotną karalność oskarżonego na moment orzekania, przede wszystkim za przestępstwa przeciwko mieniu oraz z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i skazania na karę pozbawienia wolności (k. 316-318, 479-480, 507-508) oraz postępującą demoralizację oskarżonego, o czym świadczy popełnianie kolejnych przestępstw i nie wyciągania wniosków z orzeczonych kar, a także jako okoliczność łagodzącą młody wiek oskarżonego – 22 lata.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu Ł. T. bezwzględną karę pozbawienia wolności w wymiarze adekwatnym do stopnia społecznej szkodliwości czynu i jego winy – pkt. I wyroku. Orzekł również obowiązek naprawienia szkody na rzecz podmiotu, który nabył wierzytelność od operatora (...) S.A. z siedzibą w W. – pkt. II wyroku. Nadto orzekł w przedmiocie dokumentów zabezpieczonych na potrzeby niniejszego postępowania – pkt. III i pkt. IV wyroku.

Z uwagi na to, że oskarżony korzystał z pomocy obrońcy wyznaczonego mu z urzędu Sąd przyznał adw. S. S. opłatę za pełnioną obronę, w myśl przepisów wymienionych w pkt. V wyroku. Natomiast mając na względzie sytuację materialną oskarżonego, który obecnie pozbawiony jest wolności w innej sprawie, zwolnił go od kosztów sądowych – pkt. VI wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

(...)

(...)

3.  (...)

16.04.2018 r.