Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nidzicy

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 165/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

I.

M. F.

w dniu 14 marca 2022 r. około godz. 11:00 w N., w powiecie (...), woj. (...), na wewnętrznej klatce schodowej domu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) spowodowała naruszenie czynności narządu ciała, tj. przedramienia lewego E. G. (1) na okres nie przekraczający 7 dni w postaci otarcia naskórka i podbiegnięcia krwawego przedramienia lewego o kant muru klatki schodowej w ten sposób, że chwyciła E. G. (1) za lewą dłoń podczas wchodzenia przez nią schodami i ciągnęła ją w dół schodów szarpiąc ją przy tym,

tj. przestępstwo z art. 157 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1)  M. F. i E. G. (1) są siostrami. E. G. (1) z mężem K. G. zamieszkiwali wraz z matką G. O. w domu przy ul. (...) w N.. Małżonkowie G. zajmowali górną część domu, natomiast matka E. G. (2) O. zajmowała dolną część. Zajmowana przez nich nieruchomość stanowiła współwłasność małżonków G. w ½ części oraz G. O. w ½ części. Około 5 lat temu G. O. swój udział w tej nieruchomości darowała M. F. oraz swemu synowi. Fakt ten skrywano przed małżonkami G., wiedzę o tej darowiźnie powzięli oni ok. 2 lat po jej dokonaniu. Od tego momentu stosunki między małżonkami G. a G. O. i obdarowanymi przez nią dziećmi zaczęły się psuć. Stosunki panujące w zajmowanym przez w/w domu uległy pogorszeniu do tego stopnia, że małżonkowie G. na wewnętrznej klatce schodowej prowadzącej do ich drzwi wejściowych zamontowali kamery, natomiast G. O. pozwała ich o zapłatę z tytułu rozliczenia za opłaty za wodę.

częściowo wyjaśnienia oskarżonej

k. 47v - 49

zeznania świadka E. G. (1)

k. 49v - 50

częściowo zeznania świadka G. O.

k. 50v - 51v

zeznania świadka K. G.

k. 51v - 52v

2)  W dniu 14 marca 2022 r. około godz. 11:00 M. F. odwiedziła matkę G. O.. Kobiety postanowiły rozmówić się z E. G. (1). M. F. wyszła na klatkę schodową i zawołała siostrę. E. G. (1) zeszła na dół. Nie chciała rozmawiać z M. F. i G. O., powiedziała im, aby rozmawiały z jej adwokatem. Te słowa rozzłościły M. F. i G. O.. Kiedy E. G. (1) wchodziła schodami wewnętrznej klatki schodowej do swego lokalu próbowała ją zatrzymać M. F., przed zakrętem schodów chwyciła E. G. (1) za lewą dłoń i ciągnęła ją w dół szarpiąc ją przy tym. E. G. (1) zaparła się nogą, nie dawała się ściągnąć siostrze ze schodów, przy tym doszło do otarcia jej ręki i przedramienia o chropowaty kant ściany. E. G. (1) zdołała wyrwać się M. F., weszła do swego mieszkania i zadzwoniła do męża K. G.. Ten poradził jej zawiadomić Policję, co też od razu uczyniła. Policję wezwała też M. F..

częściowo wyjaśnienia oskarżonej

k. 47v - 49

zeznania świadka E. G. (1)

k. 49v - 50

zeznania świadka K. G.

k. 51v - 52v

nagranie na płycie CD

k. 16

3)  Na miejsce przyjechali Policjanci: M. K. i M. P.. E. G. (1) powiedziała im, że została zaatakowana przez siostrę M. F. na schodach. Obaj Policjanci widzieli zaczerwienienia na ręce E. G. (1). Obaj Policjanci z nią rozmawiali, nie wyczuli od niej woni alkoholu, E. G. (1) była przy nich zdenerwowana i zapłakana.

zeznania świadka M. P.

k. 53v

zeznania świadka M. K.

k. 51v

4)  W wyniku tego zdarzenia E. G. (1) doznała naruszenia czynności narządu ciała, tj. przedramienia lewego na okres nieprzekraczający 7 dni w postaci otarcia naskórka i podbiegnięcia krwawego przedramienia lewego. E. G. (1) jest osobą o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Choruje na toczeń oraz padaczkę. Po zdarzeniu z dnia 14 marca 2022 r. pozostaje pod opieką psychologa z powodu zdiagnozowanych u niej zaburzeń lękowych, przed zdarzeniem nie korzystała z pomocy psychologa.

opinia sądowa biegłego z zakresu medycyny

k. 57 - 58

zaświadczenie psychologa z dnia 30 września 2022 r.

k. 46

dokumentacja lekarska

k. 10 - 15

fotografie

k. 7 - 9

5)  M. F. ma (...) lat, pracuje w (...) N., nie była karana sądownie.

wyjaśnienia oskarżonej

k. 47v

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. F.

w dniu 14 marca 2022 r. około godz. 11:00 w N., w powiecie (...), woj. (...), na wewnętrznej klatce schodowej domu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) spowodowała naruszenie czynności narządu ciała, tj. przedramienia lewego E. G. (1) na okres nie przekraczający 7 dni w postaci otarcia naskórka i podbiegnięcia krwawego przedramienia lewego o kant muru klatki schodowej w ten sposób, że chwyciła E. G. (1) za lewą dłoń podczas wchodzenia przez nią schodami i ciągnęła ją w dół schodów szarpiąc ją przy tym,

tj. przestępstwo z art. 157 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Za nieudowodniony Sąd uznał fakt, jakoby w dniu 14 marca 2022 r. ok. godz. 11:00 obrażenia pokrzywdzonej E. G. (1) powstały na skutek jej przypadkowego upadku na schodach, a nie w wyniku celowego działania M. F.

częściowo wyjaśnienia oskarżonej

k. 47v - 49

częściowo zeznania świadka G. O.

k. 50v - 51v

2.  OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1. 

częściowo wyjaśnienia oskarżonej

Wyjaśnienia oskarżonej w tym zakresie Sąd uznał za wiarygodne i na ich podstawie dokonywał ustaleń faktycznych w sprawie, albowiem w tej części wyjaśnienia te były zbieżne z zeznaniami pokrzywdzonej, a także z zeznaniami świadków G. O. i K. G..

zeznania świadka E. G. (1)

Zeznania świadka Sąd uznał za wiarygodne i na ich podstawie dokonywał ustaleń faktycznych w sprawie. Zeznania w tej części znalazły potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonej, a także w zeznaniach świadków G. O. i K. G..

częściowo zeznania świadka G. O.

Zeznania świadka Sąd uznał za wiarygodne w tej części i na ich podstawie dokonywał ustaleń faktycznych w sprawie. Zeznania w tej części znalazły potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonej, a także w zeznaniach świadków E. G. (1) i K. G..

zeznania świadka K. G.

Zeznania świadka Sąd uznał za wiarygodne i na ich podstawie dokonywał ustaleń faktycznych w sprawie. Zeznania w tej części znalazły potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonej, a także w zeznaniach świadków G. O. i E. G. (1).

częściowo wyjaśnienia oskarżonej

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonej w tej części, w której przyznała, że doszło do jej spotkania z pokrzywdzoną na schodach, że szła za nią tymi schodami na górę. Przy czym Sąd odmówił wiarygodności tym wyjaśnieniom w tej części, w której oskarżona wskazywała, że pokrzywdzona przewróciła się na schodach przypadkowo. Zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że pokrzywdzona została na tych schodach zatrzymana przez oskarżoną, która chciała ją zawrócić na dół, szarpała ją, ciągnęła za rękę w dół. W części, w której Sąd przyznał tym wyjaśnieniom walor wiarygodności znalazły one potwierdzenie w zeznaniach samej pokrzywdzonej.

zeznania świadka E. G. (1)

Zeznania świadka Sąd uznał za w pełni wiarygodne i na ich podstawie dokonywał ustaleń faktycznych w sprawie. Świadek w sposób jasny, konkretny, rzetelny opisała całe zdarzenie, w sposób racjonalny wskazała przyczynę zajścia, zachowanie poszczególnych osób w nim uczestniczących, szczegółowy przebieg zdarzenia, jak również jego skutki. Jej zeznanie było stanowcze, spójne wewnętrznie, jak i spójne z pozostałym materiałem dowodowym, który Sąd uznał za wiarygodny, w szczególności z zeznaniami K. G. oraz co najważniejsze z nagraniem z kamery umieszczonej na klatce schodowej. Nadto jej relacja znajduje potwierdzenie w dokumentacji medycznej, fotografiach, jak i w opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej. Pokrzywdzona zeznając była spokojna, odpowiadała na pytania spontanicznie, logicznie i konkretnie, nie kluczyła, nie odpowiadała wymijająco.

zeznania świadka K. G.

Zeznania świadka Sąd uznał za w pełni wiarygodne i na ich podstawie dokonywał ustaleń faktycznych w sprawie. Świadek nie widział zdarzenia, wiedzę o nim powziął od żony, która zaraz po wejściu do mieszkania zadzwoniła do niego i „na gorąco” bezpośrednio zrelacjonowała zajście. Jego zeznanie było konkretne, racjonalne, stanowcze.

nagranie na płycie CD

Żadna ze stron nie zgłaszała zastrzeżeń do autentyczności tego nagrania. Sąd uznał je za wiarygodne i na jego podstawie dokonywał ustaleń faktycznych w sprawie. Wprawdzie na nagraniu nie widać oskarżonej, a jedynie pokrzywdzoną, jednak z nagrania tego, a ściślej rzecz ujmując z zachowania pokrzywdzonej - wynika, że upadek pokrzywdzonej na schodach nie był przypadkowy, a był wynikiem celowego działania innej osoby, która próbowała pokrzywdzoną zatrzymać na schodach, uniemożliwić jej powrót do mieszkania.

zeznania świadka M. P.

Świadek ten nie widział zdarzenia, przybył na miejsce zdarzenia później. Potwierdził, że widział obrażenia na ciele pokrzywdzonej, przy czym co ważne potwierdził, że już wtedy pokrzywdzona złożyła mu relację o przebiegu zdarzenia zgodną z tą składaną w postępowaniu sądowym.

zeznania świadka M. K.

Świadek ten nie widział zdarzenia, przybył na miejsce zdarzenia później. Potwierdził, że widział obrażenia na ciele pokrzywdzonej, przy czym co ważne potwierdził, że już wtedy pokrzywdzona złożyła mu relację o przebiegu zdarzenia zgodną z tą składaną w postępowaniu sądowym.

4.

opinia sądowa biegłego z zakresu medycyny

Dowód sporządzony przez biegłego posiadającego wiadomości specjalne. Dowód przeprowadzony w sposób zgodny z przepisami prawa. Dowód spójny z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie. Biegły w przedłożonej opinii przedstawił tok swego rozumowania, uzasadnił wnioski opinii i szeroko uargumentował. Sąd w całej rozciągłości podzielił wnioski opinii, albowiem opinia była jasna, pełna, nie zawierała wewnętrznych sprzeczności, strony jej nie kwestionowały.

zaświadczenie psychologa z dnia 30 września 2022 r.

Dokument urzędowy. Treść i autentyczność dowodu nie budziły wątpliwości.

dokumentacja lekarska

Dokument urzędowy. Treść i autentyczność dowodu nie budziły wątpliwości

fotografie

Dokument wytworzony przez pokrzywdzoną. Treść i autentyczność dowodu nie budziły wątpliwości ani stron, ani Sądu.

5.

wyjaśnienia oskarżonej

W tym zakresie Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonej za wiarygodne, nie budziły one zastrzeżeń.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

częściowo wyjaśnienia oskarżonej

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom w tej części, w której oskarżona wskazywała, że pokrzywdzona przewróciła się na schodach przypadkowo. Zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że pokrzywdzona została na tych schodach zatrzymana przez oskarżoną, która chciała ją zawrócić na dół, szarpała ją, ciągnęła za lewą rękę w dół. Świadczą o tym nie tylko zeznania pokrzywdzonej, ale przede wszystkim nagranie z kamery umieszczonej na klatce schodowej. Przy czym wprawdzie na nagraniu nie widać oskarżonej, a jedynie pokrzywdzoną, jednak z zachowania pokrzywdzonej na tym nagraniu wynika, że upadek pokrzywdzonej na schodach nie był przypadkowy, a był wynikiem celowego działania oskarżonej, która próbowała pokrzywdzoną zatrzymać na schodach, uniemożliwić jej powrót do mieszkania, a pokrzywdzona wyraźnie się siłuje z oskarżoną, a po udanej próbie wyrwania się jej ucieka do swego mieszkania.

2.

częściowo zeznania świadka G. O.

Świadek G. O. w znacznej części zeznawała nieprawdę. Zeznawała niespójnie, kluczyła, odpowiadała wymijająco. Raz mówiła, że nie widziała, aby coś działo się na schodach, innym razem mówiła, że widziała zajście na schodach, jak pokrzywdzona przewraca się. Jej zeznanie było niewiarygodne w tym zakresie. Świadek pozostaje w konflikcie z pokrzywdzoną, pozostaje z pokrzywdzoną w cywilnym sporze sądowym i ten konflikt przełożył się na niewiarygodność jej zeznań w tym zakresie.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

M. F.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Artykuł 157 § 2 k.k. stanowi o odpowiedzialności karnej tego, kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni. Oskarżona szarpiąc i chwytając pokrzywdzoną, przytrzymując się, ciągnąc w dół schodów spowodowała u w/w obrażenia ciała, przy czym biegły wskazał, że nie przekraczały one 7 dni w rozumieniu art. 157 § 2 k.k. Powyższe zostało stwierdzone opinią lekarską, a także dokumentacją medyczną i fotografiami, których strony nie kwestionowały. Czas i zakres obrażeń doznanych przez pokrzywdzoną potwierdza dokumentacja medyczna i fotografie.

Przestępstwo z art. 157 § 2 k.k. jest przestępstwem materialnym, a jego dokonanie następuje z chwilą realizacji skutku w postaci naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, trwającego nie dłużej niż 7 dni. Przedmiotem ochrony cytowanego przepisu jest zdrowie człowieka. Dla bytu przestępstwa z art. 157 § 2 k.k. konieczne jest ustalenie związku przyczynowego pomiędzy działaniem sprawcy a skutkami w postaci uszkodzenia ciała pokrzywdzonego. W niniejszej sprawie wskazane powyżej zachowanie oskarżonej w stosunku do pokrzywdzonej spowodowało tzw. lekkie obrażenia ciała. W ten sposób oskarżona wyczerpała znamiona przestępstwa z art. 157 § 2 k.k. Przestępstwo określone w art. 157 § 2 k.k. może być popełnione umyślnie zarówno z zamiarem bezpośrednim jak i ewentualnym. Sprawca musi zatem obejmować świadomością przynajmniej możliwość spowodowania swoim zachowaniem uszczerbku na zdrowiu innej osoby i chcieć takiego skutku albo na jego nastąpienie się godzić. Oskarżona stosując przemoc fizyczną wobec pokrzywdzonej musiała zdawać sobie sprawę z tego, że powyższe spowoduje u niej obrażenia ciała albo może takie obrażenia ciała spowodować. Oskarżona jest osobą dojrzałą, doświadczoną, wykształconą, poczytalną. W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowane pozostaje stanowisko, iż nie jest wymagane obejmowanie przez sprawcę świadomością wszystkich możliwych powiązań kauzalnych i wynikających z nich niebezpieczeństw, które mogą się urzeczywistnić na skutek jego zachowania. W takim wypadku należałoby wymagać od sprawców przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu wysokiego poziomu wiedzy medycznej, co byłoby rozwiązaniem prowadzącym do rozstrzygnięć absurdalnych. Dlatego wystarczające jest, że sprawca uświadamia sobie sam niebezpieczny względem danego dobra prawnego charakter podejmowanego czynu, który w niniejszej sprawie polegał przecież na spowodowaniu obrażeń ciała z art. 157 § 2 k.k. /zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 kwietnia 2022 r., sygn. akt V KK 695/21, z dnia 27 lutego 2020 r., III KK 377/19, LEX nr 3170580/. Oskarżona szarpiąc pokrzywdzoną na schodach, przytrzymując ją, ciągnąc w dół, miała świadomość stworzenia swoim zachowaniem zagrożenia dla zdrowia pokrzywdzonej, które może spowodować uszczerbek na jej zdrowiu i na skutek ten się godziła. Działała z zamiarem ewentualnym.

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

I.

M. F.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Odpowiedzialność karna to odpowiedzialność realizowana poprzez stosowanie wobec sprawcy przestępstwa wszelkich środków reakcji karnej, a nie tylko kar. Warunkowe umorzenie postępowania karnego jest jednym z najłagodniejszych środków reakcji karnej na przestępstwo, ale pozostając formą odpowiedzialności karnej sprawcy podobnie jak kara zawiera w sobie element dolegliwości. Treść art. 66 k.k. wyróżnia następujące przesłanki warunkowego umorzenia postępowania karnego: społeczna szkodliwości czynu nie będąca znaczną, nie będąca znaczną wina sprawcy czynu, brak wątpliwości, co do okoliczności popełnienia czynu, niekaralność sprawcy za przestępstwo umyślne, pozytywna prognoza kryminologiczna wobec sprawcy warunkowana jego postawą, właściwościami i warunkami osobistymi oraz dotychczasowym sposobem życia, zagrożenie czynu karą, która nie przekracza 5 lat. Biorąc pod uwagę fakt, iż okoliczności popełnionego czynu nie budzą wątpliwości, wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, a postawa oskarżonej nie karanej za przestępstwo umyślne, jej właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia wskazują na pozytywną prognozę co do jej osoby, Sąd na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 67 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie karne wobec ww na okres próby wynoszący 1 rok. Czyn będący przedmiotem niniejszego postępowania jest przypadkiem, w którym stopień społecznej szkodliwości jest co prawda wyższy niż znikomy, lecz z uwagi na cechy oskarżonej, Sąd uznał, że nie jest konieczne sięganie do wyroku skazującego i wymierzenie kary dla osiągnięcia skutków, które wywołać może wydanie wyroku warunkowo umarzającego postępowanie. Zdaniem Sądu ta forma reakcji prawno - karnej wobec oskarżonej jest wystarczająca do zdeterminowania jej do poszanowania porządku prawnego, a w szczególności do tego, że nie popełni przypisanego jej przestępstwa ponownie. Był to przypadek jednostkowy, wyjątkowy w dotychczasowym życiu oskarżonej, a obrażenia ciała pokrzywdzonej były powierzchowne. Wszystko to uzasadnia zdaniem Sądu warunkowe umorzenie postępowania.

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. F.

I.

I.

W ocenie Sądu, w stosunku do oskarżonej można postawić pozytywną prognozę kryminologiczną sprowadzającą się do przekonania, iż M. F. która nie była dotychczas karana sądownie, pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie przestrzegała porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. W celu zweryfikowania powyższego założenia Sąd na podstawie art. 67 § 1 k.k. wyznaczył oskarżonej okres próby wynoszący 1 rok, który to okres da możliwość kontroli nad jej postępowaniem i wdrożenia jej do przestrzegania obowiązującego porządku prawnego. Ponadto Sąd doszedł do przekonania, iż przeprowadzenie postępowania karnego i orzeczenie wobec niej obowiązku deprekacyjnego i zadośćuczynienia powstrzyma oskarżoną od ponownego popełnienia przestępstwa, uświadomi jej kryminalną bezprawność jej czynu i zdeterminuje do przewartościowania jej postawy.

M. F.

II i III.

II i III.

Sąd na mocy art. 67 § 3 k.k. zobowiązał oskarżoną M. F. do wpłaty na rzecz pokrzywdzonej E. G. (1) kwoty 1000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się wyroku. Krzywda to jeden z rodzajów szkody. Jest to szkoda niemajątkowa, która dotyka sfery psychicznej pokrzywdzonego. Krzywda obejmuje ból, cierpienie fizyczne, psychiczne, stres, dyskomfort. Zadośćuczynienie jest środkiem rekompensaty krzywdy i ma polegać na wynagrodzeniu krzywdy przez zaspokojenie potrzeb pokrzywdzonej, a zatem powinna ona otrzymać od osoby odpowiedzialnej za krzywdę sumę pieniężną, ażeby mogła za jej pomocą zatrzeć lub co najmniej złagodzić odczucie krzywdy i odzyskać równowagę psychiczną. Sąd wysokość zadośćuczynienia ustalił w relacji do ustalonych rozmiarów krzywdy wyrządzonej pokrzywdzonej. W toku przewodu sądowego ustalono, że pokrzywdzona doznała wprawdzie powierzchownych obrażeń ciała, jednak choruje ona na toczeń, a choroba ta komplikuje gojenie się wszelkich obrażeń, nadto choruje na epilepsję, a zdarzenie negatywnie odbiło się na jej stanie psychicznym. Oprócz bowiem obrażeń cielesnych pokrzywdzona doznała na skutek zajścia bólu psychicznego, stresu, cierpienia moralnego. Potwierdza to zaświadczenie psychologa z k. 46, gdzie wskazano, że pokrzywdzona cierpi na zaburzenia lękowe, a powstały one po tym zdarzeniu, wcześniej nigdy nie korzystała z pomocy psychologa. W ocenie Sądu zadośćuczynienie powinno być realną rekompensatą za wyrządzoną krzywdę, tak aby mieć walor kompensacji. Kwota 1000 zł zdaniem Sądu jest kwotą, która realnie skompensuje pokrzywdzonej krzywdę wyrządzoną jej przez oskarżoną.

Sąd na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 72 § 1 pkt 2 k.k nakazał oskarżonej przeproszenie pokrzywdzonej na piśmie w terminie 1 miesiąca od dnia uprawomocnienia się wyroku. Nakazana deprekacja ma przede wszystkim dać pokrzywdzonej satysfakcję moralną, a oskarżonej uświadomić naganność i bezprawność swego zachowania.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd dokonał zmiany kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonej, a to z uwagi na konkluzje zawarte w opinii biegłego z zakresu medycyny. Z opinii tej wynika, że obrażenia ciała spowodowane zachowaniem oskarżonej u pokrzywdzonej polegały na naruszeniu czynności narządu ciała, tj. przedramienia lewego E. G. (1) na okres nie przekraczający 7 dni w postaci otarcia naskórka i podbiegnięcia krwawego przedramienia lewego. Zachowanie to z uwagi na zdziałany skutek należało zakwalifikować z art. 157 § 2 k.k., a nie z art. 217 § 1 , jak to zarzucono w prywatnym akcie oskarżenia.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

Sąd na podstawie art. 629 k.p.k. w zw. z art. 628 pkt 1 k.p.k. w zw. z § 11 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 17 pkt 1 w zw. z § 11 ust. 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie /Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 z późn. zm./ zasądził od M. F. na rzecz E. G. (1) kwotę 1325 złotych tytułem zwrotu poniesionych kosztów procesu. Na koszty te złożyły się: kwota 300 zł tytułem uiszczonych ryczałtowanych wydatków /k. 6/, kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, kwota 1008 zł tytułem wynagrodzenia adwokata ustanowionego z wyboru.

V.

Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych /Dz. U. z 1983 r., Nr 49 poz. 223 z późn. zm./ i art. 629 k.p.k. w zw. z art. 628 pkt 2 k.p.k. Sąd zasądził od M. F. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem opłaty oraz obciążył ją pozostałymi kosztami postępowania w kwocie 220 złotych. Oskarżona osiąga systematyczne wynagrodzenie ok. 2800 zł netto, nie ma nikogo na utrzymaniu, jest więc w stanie koszty te uiścić, nigdy nie wnosiła o zwolnienie jej od kosztów sądowych.

6.  1Podpis