Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nidzicy

POSTANOWIENIE

Dnia 24 lutego 2023 r.

Sąd Rejonowy w Nidzicy II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Grzegorz Michalski

Protokolant: p.o. sekr. sąd. M. K.

na posiedzeniu w dniu 24 lutego 2023 r. w N.

w przedmiocie stosowania tymczasowego aresztowania w postępowaniu sądowym

wobec oskarżonego M. G.

oskarżonego o czyn z art. 207 § 1 k.k.

na podstawie art. 344 k.p.k. oraz art. 249 § 1 k.p.k., art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k., art. 258 § 3 k.p.k., art. 258a k.p.k., art. 263 § 3 k.p.k.

postanowił

utrzymać w postępowaniu sądowym w dalszym ciągu środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego M. G., urodzonego w dniu (...) w N., s. D. i J. z d. E., na dalszy czas oznaczony określając termin jego stosowania do dnia 2 kwietnia 2023 r., godz. 22:40.

UZASADNIENIE

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Nidzicy II Wydziału Karnego z dnia 4 stycznia 2023 r. w sprawie o sygn. akt II Kp 3/23 zastosowano wobec M. G. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres dwóch miesięcy, tj. do dnia 1 stycznia 2023 r., godz. 22:40 do dnia 2 marca 2023 r., godz. 22:40. W dniu 3 lutego 2023 r. do Sądu Rejonowego w Nidzicy wpłynął akt oskarżenia przeciwko M. G., w którym zarzuca się mu popełnienie przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. polegającego na znęcaniu psychicznym nad rodzicami i babką oraz znęcaniu fizycznym nad ojcem.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu w okolicznościach niniejszej sprawy przesłanki stosowania tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego M. G. nie ustały.

Przede wszystkim nadal aktualna pozostaje ogólna przesłanka stosowania tymczasowego aresztowania wskazana w art. 249 § 1 k.p.k. Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań: świadków J. G. /k. 2-4, 26-27, 101-103, 117-118/, D. G. /k. 9-10, 99-100, 115-116/, notatek urzędowych /k. 36, 37, 90-92, 113/, odpisu postanowienia Sądu Rejonowego w Nidzicy I Wydziału Cywilnego z dnia 2 listopad 2022 r. w sprawie o zobowiązanie osoby stosującej przemoc w rodzinie do opuszczenia lokalu /k. 15/, odpisu nakazu natychmiastowego opuszczenia wspólnie zajmowanego mieszkania i zakazu zbliżania /k. 16 - 18, 21 - 23/, procedury (...) /k. 42 - 72/ oraz początkowych wyjaśnień oskarżonego, w których przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu w wysokim stopniu uprawdopodobniają, iż M. G. dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa.

W sprawie nie zdezaktualizowały się przesłanki szczególne do stosowania tymczasowego aresztowania względem oskarżonego wymienione w art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k. /uzasadniona obawa mataczenia w sprawie/ i w art. 258 § 3 k.p.k. /uzasadniona obawa, że oskarżony, któremu zarzucono popełnienie umyślnego występku popełni przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowia, zwłaszcza, gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził/. W ocenie Sądu nadal istnieje realna obawa, że przebywając na wolności oskarżony M. G. mógłby wpływać w niedozwolony sposób na przebieg postępowania karnego. Wprawdzie postępowanie przygotowawcze zostało zakończone, niemniej jednak nadal istnieje obawa, że w warunkach wolnościowych oskarżony mógłby nakłaniać świadków do zmiany treści zeznań przed Sądem, odwołania zeznań albo odmowy składania zeznań z uwagi na łączące ich bliskie relacje rodzinne.

Nadto w ocenie Sądu stosowanie tymczasowego aresztowania jest uzasadnione koniecznością zapobieżenia popełnieniu przez M. G. przestępstw na szkodę pokrzywdzonych, którymi im groził. Groźby kierowane przez oskarżonego pod adresem pokrzywdzonych nie były jednorazowe, podejrzany wielokrotnie kierował pod adresem pokrzywdzonych groźbę pobicia, wyrządzenia krzywdy. Nie można przy tym abstrahować, że jak wynika z akt sprawy oskarżony jest osobą uzależnioną od alkoholu, w stanie nietrzeźwości całkowicie traci kontrolę nad swoim postępowaniem, a zatem istnieje wysokie i realne ryzyko, iż w warunkach wolnościowych wróci do nałogu i nie kontrolując swego zachowania będzie mógł popełnić przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu pokrzywdzonych.

Stopień nasilenia obaw wynikających z art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k. i art. 258 § 3 k.p.k. w dalszym ciągu jest na tyle wysoki, że na obecnym etapie postępowania jedynie tymczasowe aresztowanie może skutecznie spełniać funkcję zabezpieczenia toczącego się postępowania, a przede wszystkim bezpieczeństwa pokrzywdzonych.

Jednocześnie należy mieć na względzie, że wobec oskarżonego były już stosowane nieizolacyjne środki zapobiegawcze, wszystkie okazały się nieskuteczne. Oskarżony z pełną świadomością wielokrotnie łamał zakaz zbliżania się do pokrzywdzonych i nakaz opuszczenia wspólnie zajmowanego domu, robił to ostentacyjnie, wręcz kpiąc z grożącej mu za to odpowiedzialności /k. 103/. Przepis art. 258a k.p.k. stanowi, że jeżeli oskarżony uniemożliwia lub utrudnia wykonywanie zastosowanego wobec niego środka zapobiegawczego lub umyślnie naruszył obowiązek lub zakaz związany ze stosowaniem takiego środka, sąd lub prokurator jest zobowiązany zastosować środek zapobiegawczy gwarantujący skuteczną realizację celów jego stosowania.

Jednocześnie w ocenie Sądu nie zachodzą przesłanki nakazujące odstąpienie od stosowania tymczasowego aresztowania ze względów humanitarnych, określone w art. 259 k.p.k. Zdaniem Sądu koniecznym jest utrzymanie stosowania izolacyjnego środka zapobiegawczego, jako że jedynie ten środek może w sposób należyty zabezpieczyć prawidłowy tok postępowania.

Z powyższych racji i na podstawie powołanych przepisów orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  a/a,

2.  odnotować,

3.  odpis doręczyć oskarżonemu z pouczeniem, obrońcy oskarżonego bez pouczenia, PR w N., ZK w D. do wiadomości /pilnie/,

4.  zawiadomić o utrzymaniu tymczasowego aresztowania pokrzywdzonych,

5.  kal. 7 dni.

N., dnia 24 lutego 2023 r.